To od was zależy, jaki człowiek wyrośnie z waszego dziecka. Postarajcie się zatem kochać swoje dziecko już od urodzenia, 
a nawet od poczęcia. Mówcie do niego od pierwszych dni jego obecności wśród was.
Mowa jest jedną z najważniejszych umiejętności poznawanych przez nas w życiu. Jej prawidłowy rozwój to podstawa w kształtowaniu się ludzkiej osobowości. Dzięki rozumieniu mowy dziecko poznaje otaczający świat, dzięki umiejętności mówienia jest w stanie wyrazić swoje uczucia i spostrzeżenia. Mowa, jako akt w procesie porozumiewania się językowo – słownego, odgrywa poważną rolę 
w kontaktach człowieka z innymi ludźmi. Umiejętność poprawnego mówienia jest w naszych czasach szczególnie ważna. Coraz większą rolę odgrywają środki przekazu opierające się na słowie mówionym. Ogromna rola w kształtowaniu umiejętności językowych dziecka przypada rodzicom, potem logopedzie i nauczycielom.
Rozwoju językowy dziecka zależy od wielu czynników, jednak najważniejszym z nich jest , w moim przekonaniu, wpływ środowiska rodzinnego. Rodzina jest pierwszym i podstawowym dla dziecka źródłem kształtowania się jego języka. Codzienne zajęcia domowe, sytuacje związane z codziennym życiem sprawiają, że mowa rozwija się tu w sposób naturalny i jakby niezamierzony. Rola rodziny 
w kształtowaniu się mowy dziecka jest więc szczególna, niepowtarzalna i nieoceniona, gdyż przyszłość każdego człowieka zaczyna się 
w rodzinie.
Ostatnio coraz częściej mówi się o ogromnym znaczeniu okresu prenatalnego dla rozwoju mowy – to między 3-4 miesiącem życia płodowego kształtują się podstawowe organy konieczne do zaistnienia mowy, np. już są całkowicie ukształtowane i rozpoczynają pracę struny głosowe, rozpoczynają pracę mięśnie oddechowe. Występowanie wówczas niekorzystnych czynników działających na organizm matki, często od niej niezależnych, może doprowadzić do powstania zaburzeń w późniejszym rozwoju mowy. Zaobserwowano ponadto, że płód jest zdolny do reagowania na dźwięk. Uzasadnione są więc sugestie, by „rozmawiać” ze swoimi nienarodzonymi jeszcze dziećmi.
Narodziny dziecka rozpoczynają nowy etap w drodze do opanowania przez nie języka. Szczególna jest rola matki, która poprzez dotyk, wzrok, słuch przekazuje dziecku informacje. Niemowlęta potrafią zrozumieć, co się do nich mówi, na długo przedtem, zanim same zaczną wypowiadać słowa. W odpowiedzi na zachętę, dziecko reaguje w określony sposób. Tak powstaje dialog. Dobrze jest, kiedy rodzice w pierwszym roku życia dużo mówią do dziecka. Im więcej „osłucha się” ono, tym bogatszy będzie jego bierny słownik, a w konsekwencji szybciej będzie posługiwało się mową. Dziecko początkowo „osłuchuje się”, potem poprzez naśladowanie przyswaja mowę otoczenia i posługuje się nią. Istotny wpływ na rozwój mowy dziecka mają także czynniki emocjonalne w rodzinie. Zdrowe, dobre stosunki rodzinne wpływają korzystnie na rozwój dziecka – na jego mowę i zdrowie psychiczne. Niewłaściwa atmosfera rodzinna, obojętne stosunki między rodzicami bardzo często powodują jąkanie się dziecka, logofobię oraz opóźnienie w rozwoju mowy.
To, jakie dziecko będzie, zależy w dużej mierze od rodziców. Jeśli będzie się czuło bezpieczne, kochane i potrzebne, a w razie trudności spotka się z życzliwą pomocą, to znajdzie w sobie dużo siły, by, nawet w przypadku jakichś dysfunkcji rozwojowych, zmagać się z nimi.
Kolejna, niezwykle istotna kwestia, to świadoma praca rodziców nad rozwijaniem mowy dziecka prowadzona w różnorodny sposób. Mogą to być: rozmowy, czytanie, czytanie książek, wspólne oglądanie ilustracji, gry językowe. Jest to także proste poprawianie błędów 
w wymowie dziecka i dostarczanie mu prawidłowych wzorów wymowy.
Badania nad rozwojem mowy wykazały ponad wszelką wątpliwość, że jest to umiejętność, której wczesne opanowanie decyduje o korzystnej pozycji dziecka w dalszym życiu, gdyż fakt, że zaczyna ono wcześniej siadać, nie ma żadnego wpływu na jego późniejsze zdolności umysłowe. Jednocześnie stwierdzono, że choć wolniejszy rozwój mowy nie musi się skończyć kłopotami w szkole, to dzieci, które wcześnie umieją mówić, bardzo rzadko mają problemy z nauką. Można by zaryzykować stwierdzenie, że zdolność porozumiewania się jest prawdopodobnie najważniejszą ze wszystkich umiejętności zdobywanych przez nas w życiu. Nasz sposób komunikowania się wywiera głęboki wpływ na naszą edukację, możliwości zawodowe oraz stosunki z innymi ludźmi – na wszystkie aspekty naszego życia.
Bardzo często wyrabiamy sobie zdanie o ludziach, opierając się na pierwszym wrażeniu, jakie wywiera ich wygląd i sposób mówienia. (…) nauczyciele niejednokrotnie oceniają ogólne możliwości ucznia na podstawie jego umiejętności werbalnych. Czy nam się to podoba, czy nie, dziecko może zyskać sobie opinie niezdolnego lub bystrego, 
w zależności od tego jak mówi.